Laatste Nieuws :
2023-01-12
Met de bus van Banja Luka naar Bihac, met snurkende afghanen en huilende babỳs!
Deze woensdagmorgen ging om 3 uur de wekker, snel douchen en dan aan een wandeling van bijna 5 kilometer beginnen naar het busstation. Het was 4 graden en droog, zodoende aangenaam wandelweer. Om 4.30 uur kwam ik bij busstation aan, waar ik 2 dagen eerder ook al was toen we naar Sarajevo reden voor de 9 januari Parade. Vandaag ging de bus om 5.30 uur naar Bihac, 9 maanden na mijn eerste bezoek opnieuw naar Kamp Lipa. Bij het station lagen en zaten in de wachtruimte ook ca 25 migranten, bijna allen kwamen uit Afghanistan (tenminste dat zeiden ze). De andere reizigers en ook de medewerkers bij het loket, lieten duidelijk blijken niet te zijn gesteld op dit Volk. Na een kaartje te hebben gekocht, eerst bakkie koffie met croissantje halen en ontbijten. Geen geklaag van asielindustrie organisaties of van de migranten zelf dat ze hier op banken of op de grond moeten slapen zonder matras, donskussen en dekentje, geen geklaag dat het ontbijt niet klaar staat of niet afwisselend genoeg is. Want klagen in landen als Bulgarije, Servië, Bosnië etc waar ze doorreizen, betekent geregistreerd worden, asielaanvraag doen en dan niet in het Paradijs Nederland belanden waar asieleisers sneller een woning krijgen aangewezen dan een Nederlander. Waar je de rest van je leven op de bank kan blijven liggen met een uitkering op kosten van de autochtone bevolking.
Terug in de hal gekomen, zag ik dat de migranten hun spullen bijeen pakten en klaar waren voor de reis. De bus kwam netjes op tijd het station binnen, chauffeur vroeg voor hij deur dichtdeed of ik in de bus wilde wachten. Ik zat zodoende als eerste in de bus, toen hij terugkwam werd ik door buschauffeur betrokken bij controlle van de kaartjes.
Hij scheurde de controlle strookjes af, gaf ze dan aan mij. Omdat er geprobeert werd 2 minderjarigen ( 7 en 9 jaar) te laten doorgaan als baby (gratis reizen), werd de chauffeur op dit vroege tijdstip al behoorlijk pissig. Toen de buschauffer duidelijk maakte dat hij echt weg zou rijden zonder de twee, kwam er toch geld uit de portemonnee en konden ze meereizen. Hier in Nederland geven we straks wel toe aan het gedram en zielig doen, ik noem ze niet voor niets “asieleisers”. De rit naar Bihac duurde ruim 3 uur, terwijl de Afghanen slaapten en snurkten, de baby’s steeds weer huilden, genoot ik vooral van de prachtige natuur waar we doorheen reden. Mensen die onderweg instapten, reden meestal maar mee tot aan het volgende busstation, ook aan hun gezichten straalde de afkeur er vanaf als ze zagen wat er achter in de bus zat. Ik heb bij mijn bezoek aan station in Praag afgelopen oktober, in moment ook een doorvoer station voor migranten, maar me ook bij andere trips al afgevraagt, waarom leggen we deze routes niet droog! Dat dit niet gebeurt, we zelfs de opvang van de basiscamps financieren, maakt duidelijk dat de migratie toestroom gewild is door de EU Overheden. Welke term je daar ook voor gebruikt, maakt niet uit, maar dat de Overheid bezig is de verhoudingen qua aantallen tussen autochtonen en allochtonen bewust te veranderen, is gewoon een feit.
Zelf heb ik ondertussen de laatste jaren meermaals zulke trips gemaakt naar hotspots van migranten op doorreis naar Noord Europa, ben geen minister of staatssecretaris die naar een AZC in Nederland of Buitenland gaat en met geselecteerde migranten (vooral vrouwen en kinderen) leuke gesprekjes voert en op de foto gaat, ben ook geen “journalist” die achter zijn computer van een één of ander mediabedrijf stukjes schrijft over gebieden en mensen zonder daar ooit geweest te zijn, ik ben iemand die waar mogelijk zelf deze plekken opzoekt, met toevallige migranten spreekt, daarmee de leugens van de #asielindustrie doorprikt, en gewoon glashard kan zeggen dat het merendeel eisers en nietsnutten zijn die de EU binnenkomen, niet uit angst of voor veiligheid, maar om te profiteren van onze welvaart ……daarom ook dat een heel groot deel naar land van herkomst gewoon op vakantie gaat als ze verblijfsvergunning in Nederland of ander EU land hebben. Dit werd ons nog eens heel duidelijk, bij de evacuatie van zogenaamde Nederlanders uit Kaboel toen de Taliban daar weer terugkwam.
Na ruim 3 uur kwamen we aan op het busstation van Bihac, dit was eindstation waar iedereen moest uitstappen. De afghanen namen plaats achter de bussen op een grasveldje, wat mij de gelegenheid gaf met ze in gesprek te gaan. Ik ging naar de jongeman die in de bus engels sprak, en vroeg of het mogelijk was wat vragen te stellen. Legde hem uit dat ik laatste jaren veel hotspots had bezocht, en geïnteresseerd ben in de beweegredenen. Hij stelde zich voor als Araf, 23 jaar en kwam uit Afghanistan. Hij vertelde dat ze hier op deze afgesproken plek zouden blijven wachten, een “contact” persoon zou daarna verder vervoer regelen. Hij en nog enkele anderen van de groep wilden naar Engeland, toen ik hem vertelde dat dit geen makkie gaat worden, zei hij dat de reis tot nu ook al zwaar was geweest. Wijzend naar een groepje iets verderop, vertelde hij dat dit een familie was, Vader met 4 kinderen, waarvan 1 baby van zijn dochter met vriend, en andere baby was een nakomelingetje. Deze familie wil het liefst naar Duitsland, want heeft daar familie wonen die al jaren eerder was gevlucht. Op de vraag hoe ze precies gereist zijn en wat het heeft gekost, wil hij geen duidelijk antwoord geven. Wel dat ze in Turkije zijn geweest, daar deze groep zich ook gevormd heeft. Ik vertel hem dat ik afgelopen april al in Kamp Lipa was,
dat dit een plek is waar je eigenlijk niet wilt zijn, een kale berg en in de verste verte geen dorp. Voor hun was dit eender als Turkije een tussenstation, weer even op kracht komen, en wachten tot signaal komt om laatste en moeilijkste grens te passeren. Of hij denkt dat ze welkom zijn in de Landen waar ze een nieuwe start willen maken, een vraag waar hij niet mee gerekend had, mij aankijkt van “zijn wij dan niet welkom” Heb hem even uitgelegd dat steeds meer mensen ze niet welkom heten, door de enorme problemen die zijn ontstaan met migranten die voor hun naar de EU kwamen. De 19 jarige Hussein die naast ons had gezeten maar tot nu niets had gezegd, begint te vragen wat er aan de hand is, spreekt echter geen Engels. Araf legt het hem uit, en speelt daarna voor Tolk. Hussein wil het liefst naar Denemarken, weet echter dat kans klein is dat dit lukt, Duitsland of Nederland zou ook in orde zijn. Ik kijk Hussein nog eens aan en zeg dan tegen hem, volgens mij kom je uit Pakistan en niet uit Afghanistan, niet dat het mij wat uitmaakt, maar ik heb liever dat je zwijgt dan leugens te vertellen. Hussein voelt zich betrapt en bied zijn excuses aan, maakt gelijk duidelijk dat alleen als hij zegt Afghaan tezijn omdat een Pakistaan geen kans maakt op asiel…….als ik dan lach en zeg je mag nog wel wat gaan oefenen eer je met dit slappe verhaal asiel gaat aanvragen, lacht ook Hussein weer. Allen konden op de vraag (en ik twijfel bij meer dan alleen Hussein, of ze uit Afghanistan kwamen), geen antwoord geven waarom ze nu eerst voor de Taliban vluchten en ineens gevaar lopen. Voor mij waren dit geen mensen met traumatische ervaringen of angst, maar mensen en dat recht heeft natuurlijk iedereen, die op zoek waren naar economisch beter leven. Alleen voor dat doel, is het asielbeleid niet gemaakt. Iedereen weet dat ik deze mensen niet in mijn land wil zien, ze zijn merendeel een last voor de samenleving en geen verrijking, maar zolang ze aardig zijn en gedragen, behandel ik ze onderweg gewoon zoals het hoort, ook wij zouden als we in hun situatie zaten misschien proberen in een ander land ons geluk te zoeken. Er kwamen nog een paar jongens om ons staan, allemaal ongeveer zelfde verhalen, niets wat ik de laatste jaren niet ergens heb gehoord, het lijkt vaak een ingestudeerd opstel, en over de leeftijden die ze aangeven heb ik sterke twijfels, zou zomaar kunnen dat Araf bij het IND intake gesprek ineens 17 jaar en geen 23 jaar meer is. Na 3 kwartier besloot ik naar de taxi’s te lopen, omdat om 13 uur mijn bus weer terug zou rijden naar Banja Luka.
Ik had geluk een taxichauffer te treffen die engels sprak, dat gebeurt me in dit land maar zelden. Naar Kamp Lipa is bijna 25 km, waarvan de ca laatste kilometer een stenen pad omhoog gaat. Toen ik de dag ervoor uit Sarajevo met de bus naar Banja Luka was gereden, hadden we in de bergen sneeuwval, ook hier zagen we nog wat sneeuwresten van de dag ervoor liggen. Ook al gaan ze in deze landen niet echt zachtzinnig met auto’s om, waren de gaten zo diep op stenen pad naar boven dat het soms niet sneller ging dan een snelwandelaar. Boven aangekomen wees de taxichauffeur me nog eens lachend op de verbodsborden te filmen/fotograferen, hing mijn perskaart om de nek en begon gelijk te filmen en foto te maken. Net toen ik het eigenlijk wel gezien had, riep iemand “hallo” en kwam op me toegelopen. Bleek een politieagent en moest meekomen naar het huisje bij de ingang, waar nog 2 personen erbij kwamen. Moest een paar vragen beantwoorden en paspoort afgeven voor persoonsgegevens, wees nogmaals op perskaart en dat je van buiten het kamp toch gewoon moet kunnen filmen zodat iedereen kan zien wat met EU gemeenschapsgeld gebeurt. Als ik nu niet verder ging met filmen en in de taxi zou stappen, kon ik gelijk weer gaan vertelde de agent. Had alles op beeld wat ik wilde, ik liep daarom naar taxi waar de chauffeur lachend stond te wachten. Blijkbaar had mijn onspannen gedrag indruk gemaakt, op de terugweg leek het wel of hij spraakwater had gedronken. Hij begon over de problemen die door migranten uit Burundi en Marokko veroorzaakt werden, dat er wel geld komt om ze beter te kunnen opvangen, maar niet gebeurt om de toestroom te stoppen, al is deze sinds de Oekraine oorlog geringer geworden. Maar ook dat hij niet kan begrijpen, dat landen als Duitsland en Frankrijk zoveel migranten opnemen. Bihac staat bij de moslims in Sarajevo bekend als een gebied waar veel radicalen wonen, toen ik de chauffeur hiernaar vroeg, gaf hij me ongeveer hetzelfde antwoord als zijn collega in April. De radicalisering komt vooral van buiten, door moslims die terugkeren uit landen als Oostenrijk en Duitsland, en door financiering vanuit het Midden-Oosten. Islamieten uit de omgeving, zoeken ook bewust contact met de migranten die in Kamp Lipa zitten. Zei tegen hem dat ik zo naar de moskee om de hoek van busstation zou gaan die in aanbouw is , mogelijk gemaakt met geld uit Koeweit. Hadden het nog wet over voetbal, dat Kroatie het weer zo goed had gedaan, en toen we weer bij busstation aankwamen wenste hij me een goed terugreis naar Banja Luka. De jongens uit Afghanistan zaten nog steeds op grasveldje te wachten, ik besloot naar het centrum te lopen en nog kleinigheid te eten en drinken alvorens ik weer 3 uur lang in de bus moest zitten. Toen mijn bus om 13 uur vertrok naar Banja Luka, zaten de afghanen 4 uur nadat we waren aangekomen nog steeds te wachten in de openlucht, zonder dat ze in hongerstaking gingen of op andere wijze hun ongenoegen uitten…..die in Ter Apel buiten het hek zaten, hadden nog een tentdoek boven hun hoofd😉
Wil je ons steunen met een kleine bijdrage, dan zouden we zeer verheugd zijn.
Edwin - 17:53:13 | Een opmerking toevoegen